Geachte laangenoten,en Anthony,  met warme groet

Vrijdagavond 20 september, C van Sandelaan 16. Alle afspraken voor die avond zijn afgezegd. Er vindt overleg plaats tussen Marian en ondergetekende. Tactiekbespreking. Hoe gaan we het aanpakken. Overdonderen we ze gelijk met scherp spel en veel punten per game (om ze een lesje te leren) of gaan we ze laten uitlopen om dan langzaam aan de inhaalrace te starten zoals dat eerder bij Maarten en Annemarie succesvol is gebeurd. Na lang wikken en wegen wordt tot het laatste besloten. De vistechniek. Eerst laten komen, vieren en dan op het onverwachte moment meedogenloos inhalen.

Zaterdag 21 september. De Piet Reckmanbaan. De wedstrijd staat op het punt van starten. Nog even worden er een paar ballen gegooid om de baan te verkennen. Een rotbaan, wederom. Piet en Loek hebben er al eerder in deze condities op gespeeld. Voor Marian en ondergetekende is het al weer enige tijd geleden dat er gespeeld werd. Weer even wennen, deze harde hobbelige baan. Marian vergeet even de tactiek en werpt toch gelijk scherp een paar ballen bij de but. Maar we houden ons aan de afspraak. Dan gaat de wedstrijd echt beginnen. Loek en Piet lopen gelijk bij de eerste beurt al vier punten uit. En ze gaan volgens plan voortvarend verder. Dan moet het omslagpunt komen. Helaas, hier gaat onze tactiek de mist in. Het eerste stuk verliep naar tevredenheid, maar het langzaam terugkomen sneuvelt na een beurt of twee en Loek en Piet gaan gedreven verder. Een nieuwe tactiek moet worden toegepast. Stekende opmerkingen plaatsen die ze gek maken en dus de concentratie doen verliezen. Wat een misvatting! We spelen tegen een oud psycholoog of psychiater en tegen een oude leraar Duits. Veel gekker kan het dus eigenlijk al niet! Een tot mislukken gedoemde actie. Ze trappen er dus ook niet in en gaan gestaag verder. Marian en ondergetekende blijven hangen op de vier punten en Piet en Loek lopen verder uit. Onze ballen schieten teleurstellend alle kanten op behalve de juiste, de ballen van Piet en Loek blijven keer op keer aangetrokken tot de but. De naar mening van ondergetekende veel te integere scheidsrechter Maarten moet nog een enkele keer met zijn meetlint aan de slag, waarbij hij zelfs de but nog in het nadeel van Marian en ondergetekende weet te verplaatsen. Dit terwijl hij zelf belang heeft bij een nederlaag van Piet en Loek. Onbegrijpelijk.

Dan komt de eindfase in zicht. Met nog twee punten en twee ballen te gaan voor de winst liggen Piet en Loek met één. Loek werpt zijn één na laatste bal, die met een fraai boogje tussen de andere ballen door richting but gaat. Ze liggen met twee punten en Loek kan de wedstrijd bijna traditiegetrouw afsluiten met een Loekie. Eindstand 13 - 04.

Daarmee zijn Piet en Loek weer verzekerd van de winst in deze competitie. Zij komen met Annemarie en Maarten op 21 winstpunten, maar hebben een beter "doelsaldo".

Na het napraten lopen Piet en Loek naar huis. Onderweg wensen ze ons nog een goed weekeinde. Kijk, dat soort achterbaks, cynisch gedoe, daar houdt ondergetekende dus niet van. Het thema van deze competitie was "van begroeten naar ontmoeten". Voorlopig hoeft ondergetekende Piet en Loek echter niet meer te ontmoeten. Een groet, ok, maar daar blijft het dan ook even bij en zeker niet van harte en warm.

Bij de baan heeft ondergetekende al besloten over deze wedstrijd geen stukje te schrijven. U heeft dit dus niet gelezen. En ondergetekende kan best wel tegen zijn verlies (na een tijdje).

Warme groet (voor bijna iedereen).

Sjoerd

Ondergetekende wilde goed geknipt de laatste twee wedstrijden ingaan en dus werd er een afspraak bij Gerard "de kapper" gemaakt. Helaas viel deze afspraak op het zelfde moment dat er een wedstrijd plaatsvond tussen Hilda en Martin en Tosca en Werner Jan. Ondergetekende heeft dus maar een klein gedeelte van deze interessante strijd mogen meemaken.

Het lijkt er wel opvallend veel op dat Hilda, met haar manier van (overigens zeer scherp) ballen gooien en op die wijze tegenstanders voortdurend ontmoedigen, in de laan steeds minder vrienden maakt. Gedurende de wedstrijd werd er vanuit verschillende kampen opmerkingen met een minder gezellig karakter gemaakt. Maar in de wedstrijd werd het echter ook duidelijk dat zij niet de enige is die met welgemikte ballen de boules of de but in eigen voordeel kan verplaatsen. Het gebeurde deze wedstrijd keer op keer, was het niet door onze trendsetter Hilda, dan was het Martin of Tosca of Werner Jan wel die of de but wisten te verplaatsen of via andere boules al carambolerend het speelveld lieten veranderen, hetgeen er voor zorgde dat het voor het aangetreden publiek weer een leuk en verrassend kijkspel werd. Toen ondergetekende weg moest was de stand ongeveer gelijk met beide teams in de buurt van de zes punten. Maar in de paar minuten, nodig had om de fiets te pakken, was de wedstrijd ineens gespeeld. Hilda en Martin waren blijkbaar onder de indruk van opmerkingen vanuit het publiek en van de tegenstanders, waarin onder andere gedreigd werd tot het indienen van een verzoek bij de gemeente om het huisnummer van deze twee te verplaatsen naar de Joffer Juttenstraat. De strijd werd door Tosca en Werner Jan winnend afgesloten met een overtuigende stand van 13 tegen 6. Wel fijn dat een ieder toen weer in een gemoedelijke sfeer met elkaar stond te praten. Want laten we wel wezen: in de van Sande worden tegenstanders vaak wel met verlies naar huis, maar toch zeker nooit zo maar de laan uit gestuurd.

Piet en Loek spelen morgen hun laatste wedstrijd. Winnen zij deze pot, hetgeen gezien hun vorm niet onwaarschijnlijk is, dan zal het verschil in winst- en verliespunten uit gaan maken wie volgend seizoen de beker moet gaan verdedigen. Gelet op de huidige stand staan zij er zeer goed voor en moeten Annemarie en Maarten zich zorgen gaan maken.

Dan zijn er nog twee duels te gaan waarna de competitie ten einde is.

Volgende week is er dan het afsluitend straatfeest. Hilda en Piet hebben zich opgeworpen als koekenbakkers voor iets lekkers bij de koffie. Het organiserend comité heeft borden, bestek en glaswerk klaar staan. De onderhandelingen over biertafels en tent zijn in volle gang. De pizzaoven met ingrediënten is besteld. Nu nog hopen dat het weer ook mee gaat vallen.

Warme groet,

Sjoerd

19.00 uur. Wat een tijdstip. Pestgedrag is het. Pestgedrag van de gepensioneerde koppels die tegen elkaar gaan spelen op dit voor de werkende mens onmogelijke tijdstip dat voor deze toch al niet te benijden minderheidsgroepering in onze laan dus haast onmogelijk in relaxstand te halen is.

Stiekem iets eerder van het werk vertrekken, hopende dat dit de anders toch vaak niet maar nu wel aanwezige manager niet opvalt. In alle haast een snelle boodschap met op het lijstje een nog snellere maaltijd die ,na deze te kort te hebben verwarmd in de magnetron, in ongezond rap tempo weggewerkt moet worden, waarna je met de lauwe voedselresten nog tussen de tanden en deels nog onverwerkt in de keel en met tegen de huig aanklotsend maagzuur, boeren onderdrukkend naar de boulesbaan snelt. Nee leuk is anders.

Gelukkig worden er dan wel vaak spannende wedstrijden gespeeld die in combinatie met een tweetal Rennies de hiervoor genoemde ellende weer even doen vergeten.

Zo was daar gisteren de pot tussen de van der Plasjes en Jos en Randal. Een spannende en weer eens gelijk opgaande wedstrijd waarbij de harde baan soms toverballen liet verschijnen. Twee keer achter elkaar werden er in een ronde veel punten gescoord, maar dit gebeurde door beide teams toch een evenwicht in de stand bleef bestaan. Het eindspel werd dit keer beslist in het voordeel van de van der Plasjes, die daarmee jubelend van vreugde naar huis konden; hun eerste winstpartij was een feit.

Dan vandaag. De magnetron had nauwelijks de kans gekregen om de vlot opengerukte verpakking met inhoud iets van warmte te schenken. De voorraad Rennies slonk weer met twee stuks, maar ondergetekende heeft slechts een klein stukje van de wedstrijd van vandaag van de van der Plasjes tegen Piet en Loek gemist. Gelukkig maar want deze wedstrijd duurde maar negen minuten. De van der Plasjes stonden na de wedstrijd van gisteren eerst nog hoopvol aan de baan.. Maar deze hoop werd op deskundige wijze door de heren Piet en Loek de grond in geboord. Met drie of vier worpen was de wedstrijd gespeeld. Met een overdreven eindstand van 13 tegen 0 werden de van der Plasjes weer even op hun plaats gezet. Over pestgedrag gesproken!

De altijd sociaal bewogen Carry en Dick IJsseling vonden dit te treurig en daagden de van der Plasjes direct uit voor een wedstrijd om het gemoed van deze twee toch sympathieke laangenoten weer enigszins op te beuren. De verwachting van de IJsselingetjes was immers dat zij traditiegetrouw ook deze wedstrijd zouden verliezen. Als altijd ging het in eerste instantie voorspoedig met de IJsselingetjes, maar krabbelde de tegenstanders dan toch weer terug. Maar anders dan anders gingen de IJsselingetjes halverwege de wedstrijd, geheel tegen hun gewoonte in, constant punten scoren. En opnieuw kregen de van der Plasjes een tegenslag te verwerken. 13 - 6 is beter dan 13 - 0, maar het blijft een verloren wedstrijd. Zij zullen er flink de pest in hebben.

Aan de top blijft het door de groteske overwinning van Piet en Loek spannend. Annemarie en Maarten kunnen op hun eiland de zware adem van dit tweetal reeds in de nek voelen.

Onderaan bungelen nu drie teams die strijden om de troostprijs. Mag ik zo vrij zijn om voor de juiste stand van zaken naar de site te verwijzen?

Warme groet,

Sjoerd

Het kan verkeren

Jos en Randal speelden tegen Piet en Loek.

Het leek even alsof er een gelijkwaardige strijd gestreden zou gaan worden.

De zwak spelende Loek miste scherpte. Jos en Randal waren op sommige momenten juist vlijmscherp. Even ging de strijd dan ook gelijk op. Maar toen ontplooide Piet zich tot een Pittige Piet. Een tegenstander van formaat. Hij wierp de ballen met veel schwung en met fraaie bogen scherp op de but. Waar de anderen nog mindere momenten kenden bleef Piet constant en gründlich de ballen plaatsen. Waar Loek nog leed aan het "Carry-effect" en enigszins op zichzelf en zijn zwakkere worpen liep te mopperen steeg Piet in zijn spel(net als zijn geworpen ballen) tot ongekende hoogte. Jos en Randal speelden goed, Piet speelde beter, met als gevolg dat dat het team Jos/ Randal te gronde werd gericht. Uiteindelijn prijkte de stand 07 - 13 op het scorebord in het voordeel van Piet en een beetje Loek.

Kort daarna speelden Piet en Loek wederom een wedstrijd, nu tegen de IJsselingetjes.

Alle betrokkenen waren dit keer goedgemutst en de strijd ging (bijna zoals altijd) in eerste instantie nog even gelijk op. Maar nu, in tegenstelling tot de vorige partij, was ook Loek op dreef. Piet bleef de vorm van de vorige wedstrijd vasthouden, mede dankzij de secondanten die hij deze wedstrijd had ingezet. Om de conditie vast te kunnen houden liet de geslepen Piet een tweetal jonge dames zijn ballen en de ballen van zijn maatjes Loek door dit enthousiaste tweetal rapen. En dit hielp. Ballen die door Carry of Dick toch echt wel goed geplaatst waren werden door Loek meedogenloos weggeketst. Het werd een wedstrijd die voor het publiek voor veel vermaak zorgde. Omdat Carry en Dick scherp bleven spelen kon de schade elke keer beperkt blijven tot een enkel puntje, maar langzaam en gestaag klom het puntental van Piet en Loek toch steeds verder richting de dertien. Daar waar Carry en Dick vervolgens met hun magneetjes aan het worstelen waren, hetgeen duidelijk ten koste ging van concentratie en conditie, liepen Piet en Loek rustig op de baan en ontvingen van de dames in dankbaarheid de speelballen. Het gevolg was dat uiteindelijk de laatste klap toegebracht kon worden en dat Loek haast traditioneel de wedstrijd kon beëindigen met een Loekie. 13 voor Piet en Loek tegen 3 van Carry en Dick. Een stand die de toch goede worpen van de IJsselingetjes niet volledig tot zijn recht laat komen, maar die de vorm van de dag van Piet en Loek, gesteund door de twee jeugdige secondanten tekent.

Annemarie en Maarten staan weliswaar op de eerste plaats, maar of deze positie stand houdt is de vraag. Piet en Loek zijn door een betere puntenverdeling opgeklommen naar plek twee.

De wedstrijden tussen Piet en Loek ende van der Plasjes en Marian en ondergetekende zullen verduidelijking geven. Als Piet en Loek deze weten te winnen zullen zij zeker kans maken op de eerste plaats in de competitie en zo hun beker kunnen behouden. Helaas werd de wedstrijd die afgelopen vrijdag gepland was tussen Piet/ Loek en Marian en ondergetekende uitgesteld. Loek had een overigens zeer begrijpelijke andere voorkeur voor dat moment.

Marian is met gewichten de armkracht aan het verhogen om zodoende ook met harde stootballen de tegenstanders te kunnen intimideren. Aan fanatisme geen gebrek, deze competitie. Het blijft spannend, dat wel.

Verslag wedstrijd Maarten & Annemarie tegen Tosca & Werner-Jan

De laatste wedstrijd van Maarten & Annemarie ! Het was tropisch warm. Minimaal 30 graden, volgens enkele weerkundigen in de straat. Vanwege het tijdstip van de wedstrijd (17.00 uur) was er inmiddels weinig schaduw. De spelers moesten in de volle zon flink aan de bak. Ondanks de warmte was er veel publiek. Een aantal supporters zocht verkoeling aan het eind van de baan, de overige supporters bleven in de volle zon op de Bunnikside zitten. Opvallend was het ontbreken van Sjoerd en Marian. Die zaten nog heerlijk thuis onder de parasol ! Terwijl ze toch Griekse temperaturen gewend zouden zijn. De wedstrijd ging van start. Heel lang waren beide partijen aan elkaar gewaagd. Om en om werden punten gescoord. Dan weer lag team Tosca & Werner-Jan, dan weer team Maarten & Annemarie. De deskundige juryleden Jaap & Randal moesten het touwtje regelmatig gebruiken. Soms was het touwtje zelfs te kort. En soms was het zo spannend dat er steeds meer scheidsrechters waren: Jaap, Randal, Jos, Martin, Carry, Lia.  John en Riet hadden kaartjes gekregen voor de VIP-plaatsen in de schaduw, waar ze eersterangs zaten en zo supergoed zicht op het spel hadden. John moest daarbij regelmatig zijn voeten omhoog doen, omdat de ballen hem om de voeten vlogen.  De but werd ook vrij veel, ver achterin gegooid. Dat maakte het vaak nog lastiger in het spel. Ten eerste omdat de but bijna niet te zien was door het onkruid, maar ook doordat er veel kuilen zijn die zorgen dat de ballen alle kanten opgaan. Die kuilen zijn veroorzaakt door de jeu de boulesballen die geworpen waren nadat de baan nog nat was. Ja, we kunnen het ons bijna niet voorstellen, maar nog niet zo lang terug regende het pijpenstelen. Die kuilen zijn duidelijk te zien en zorgen voor, laten we zeggen: een "extra dimensie" tijdens de wedstrijd.  Halverwege de wedstrijd kwamen Sjoerd en Marian toch nog even dag zeggen voordat ze als de Jetsons op hun fietsen wegstoven. Piet was lekker in de schaduw op de rand van de jeu de boules bak gaan zitten. Carry vond dat wel een goed idee en ging aan de overkant in de schaduw op de rand zitten. Beiden zijn jong van geest, maar helaas denken hun ledematen daar anders over. Piet moest al een half uur plassen, maar zag geen kans om op te staan. Uiteindelijk heeft Jaap hem overeind geholpen, voordat het een natte boel werd. Carry lukte het om zelf op te staan, al moet ik zeggen dat ik wel het een en ander hoorde kraken. De wedstrijd ging gestaag door. Tosca is de rust zelve. Geconcentreerd gooit zij de ballen, laat zich niet afleiden of gek maken. Werner-Jan poetst nog steeds zijn ballen met zijn geluks-baby-hemdje, maar dat lijkt niet veel effect te hebben. Maarten & Annemarie gooiden sterk, al mopperde Maarten nog steeds af en toe (zie het verslag van de vorige wedstrijd). Het was ook echt heel warm. De spelers staan natuurlijk al die tijd in de volle zon. Zelfs Annemarie zuchtte af en toe door de warmte. Maar het dreamteam Maarten & Annemarie heeft het weer voor elkaar: 13-9 was de eindstand. Hun laatste wedstrijd is weer een prachtige overwinning ! Na de wedstrijd moesten Jaap en Wil snel weg. Ze krijgen logees, 4 langoren ! Of zijn 't hangoren ? Maarten opperde het goede idee om ze in te zetten op het Jeu de boulesveld, zodat ze het onkruid op kunnen eten. Dus de komende tijd hebben we een onkruidvrij veld. 🐰

Lieve groet,

Lia

Dat de wereld aan het verrechtsen is, is geen nieuw bericht. Amerika en Brazilië zijn al eerder genoemd. Ook in Europe is de neiging om rechtser te worden groot. Opvallend daarbij is de strijdbaarheid van de rechtse bewegingen. Zelfs (of misschien wel vooral) onderling is er veel strijd. In Italië vallen Conte en Salvini elkaar af en elkaar aan en zorgen zo voor politieke chaos. De FD in Nederland is ook van een forum veranderd in een strijdtoneel.

Maar ook in onze eigen van Sandelaan is er een signaal van verrechtsing. Zo kon men vandaag (zaterdag 24 augustus) Carry regelmatig horen verzuchten dat de ballen veel te veel naar links gingen. Nu had Carry sowieso een mopperdag. Het was te warm, er waren teveel wespen, de ballen gingen niet de juiste richting op, de baan was te hard, de baan was te hobbelig..........enz.  Zij probeerde, als oppepper, nog een dansje tijdens een pauzemomentje, maar echt oprecht leek het niet. Ze kreeg hiervoor, helaas voor haar, de handen van het publiek niet op elkaar. Carry's gemopper had wel effect op de tegenstanders; ik zou dit willen benoemen als het "Carry-effect".

Aangestoken door Carry kon men op een gegeven ogenblik namelijk ook bij de tegenstanders een mopperend teamlid gewaar worden. Maarten mompelde voortdurend over de slechte ballen die hij gooide, waarna hij vervolgens op boze toon zijn teamlid Annemarie aanspoorde tot betere prestaties. Zie hier een duidelijk voorbeeld van het "Carry-effect". Wellicht komt dit  mopperen bij Maarten ook voort uit fanatisme. Men kon hem al ver voor de wedstrijd zenuwachtig heen en weer zien schuifelen. Hij gaat duidelijk voor de winst en wil die beker bij hem op de kamer van Niels zien pronken. De aansporing van Annemarie bleek overigens een onnodige. Annemarie gooide de ballen weer als vanouds goed. Met een stand van 8 tegen 8 leek de strijd gelijk op te gaan, maar toen bleek het team Annemarie/ Maarten toch te sterk voor de IJsselingetjes die, ondanks dat elke beurt weer spannende momenten opleverde toch, vooral door het scherp gooien van Annemarie, met een 13 tegen 8 verlies naar huis toe konden. Opnieuw 0 punten voor deze voormalige toernooiwinnaars.

Annemarie en Maarten bouwen zo met 3 punten hun voorsprong verder uit, maar hebben al wel meer wedstrijden gespeeld dan alle andere teams. Het blijft spannend.

Vooral de momenten na afloop van een wedstrijd zijn wat ondergetekende betreft ook geweldig. Zo kon men te weten komen dat Piet ongesteld was, maar dat hij wel met een meid geslapen had, terwijl terzelfder tijd zijn poes werd verkracht door een rode kater. Van de meid en van de poes is tot op heden niets meer vernomen. Naast dit dramatische verhaal werd er nuchter gedebatteerd over de fietsafstand Odijk - Nieuwegein, werd de vacuümtrek-techniek bij het behandelen van een insectensteek besproken en kwamen, na de stand van zaken rond de vuilnisbak, de restaurantperikelen van Niels nog even om de hoek kijken. Dat de oudjes van de van Sandelaan te weinig vocht tot zich nemen wanneer dit vocht niet bestaat uit wijn of enig ander alcoholhoudend drankje was een bekend gegeven, maar het was goed dat dit op deze warme dag toch nog ter tafel kwam. Aan het water dus allemaal en de alcohol even links laten liggen.

Nog voor het afgesproken tijdstip lagen de ballen al op de baan. Aan enthousiasme was dus geen gebrek. Annemarie en Maarten waren de strijd aangegaan met de van der Plasjes.  Annemarie en Maarten roken de kans om de koppositie over te nemen en waren gemotiveerd tot op het bot. Wil en Jaap wilden graag de vorige nederlaag doen vergeten en dachten dit goed te kunnen doen door twee kanshebbers op de beker te verslaan. Ook bij dit tweetal ontbrak het dus niet aan motivatie.                                                                                                                               Het spelniveau lag weer buitensporig hoog. De liggende ballen wisselden in eerste instantie met regelmaat van eigenaar. Het leek gelijk op te gaan. Toen kwam het eerste moment waarop een klap werd uitgedeeld. Annemarie en Maarten scoorden een zespunter. De trots liep met bakken van het gezicht van Maarten en deze voelde de winst al in de binnenzak zitten. Hier werd de tegenstander toch danig onderschat. Direct op de zespunter van Annemarie en Maarten volgde namelijk een fraaie vijfpunter van Wil en Jaap. Om kort te gaan het spel verliep in spannende sessies naar een bijna traditioneel wordende 12 -12.

Op dit soort momenten laat Annemarie zien dat zij vorig jaar als vaste supporter alle ballen die gespeeld werden goed heeft geanalyseerd en dat zij tevens de methode en technieken heeft afgekeken waarbij je als speler in staat bent koelbloedig te blijven.  Haar worp kwam dicht voor de but te liggen. En ook dan volgt er bijna opnieuw een traditie. De tegenpartij gaat proberen de bal weg te ketsen, maar daarvoor is buitensporig veel techniek nodig in combinatie met een behoorlijke portie geluk. Dit ontbrak deze dag bij de van der Plasjes. Annemarie en Maarten konden met 13 tegen 12 de winstpunten in de zak steken en dus de koppositie in deze spannende competitie overnemen.

Het ontbreekt de van der Plasjes niet aan moed. Woensdagavond stonden zij alweer in de arena van de van Sandelaan om dit keer de but op te gooien tegen Hilda en Martin.  Ach arme van der Plasjes, hebben zij mijn waarschuwingen niet gelezen? Hebben zij niet door gekregen met welk een vernuftige tactiek en politieke spelletjes deze twee spelers uit het witte huis van onze laan zich bezig houden? Wisten zij dan niet dat deze twee zo op het oog vriendelijke mensen tijdens een wedstrijd zich kunnen ontpoppen tot beesten die bloeddorstig de tegenstander tot en met  het laatste blanke botje willen fileren?

Zeker, het leek eerste een gelijk opgaande partij te worden. Maar dan, op een onbewaakt ogenblik, als de tegenstander net even afgeleid wordt door verhalen in het publiek over bijvoorbeeld fietsen en e-bikes en kogeldruk, dan slaan zij toe. Meedogenloos, genade komt in het woordenboek van deze twee niet voor. Hilda wierp een boule vlak voor de but en  Wil en Jaap konden proberen (zoals eerder gezegd haast traditioneel) de bal van haar weg te ketsen. Dit lukte een paar keer bijna maar uiteindelijk dus niet. Toen Wil en Jaap hun ballen hadden vergooid bleek de winst voor Hilda en Martin al een feit. Maar om het een en ander extra te bevestigen gooiden Martin nog de paar ballen die hij nog had extra overdreven opnieuw dicht bij de but. De van der Plasjes werden overrompeld en gingen, hoewel moedig gestreden en zeker ook met tegenspel van hoog niveau uiteindelijk met 13 tegen 8 de bietenbrug op; konden gaan fietsen, naar huis met nog steeds die akelige 0 punten op het scorebord.

Vanaf hun huis met uitzicht op de baan hebben de de Grootjes inmiddels de zaak eens van een afstandje bekeken, zo niet grondig geobserveerd. Tegen dit geweld van de huidige teams zijn zij, zo hebben zij bedacht, echt niet opgewassen. Zelfs de verliezende teams spelen momenteel op zeer hoog niveau. Waar de van der Plasjes te prijzen zijn om hun moed, moeten we de de Grootjes toch een zekere vorm van angst en dus het ontbreken van moed toeschrijven. Onder begeleiding van een waakhond kwam Yorick vertellen dat dit team zich terugtrok uit de competitie. De spelleiding betreurt dit besluit natuurlijk zeer en hoopt dat de de Grootjes nog wel willen deelnemen aan het slotfeest op burendag.

Na rijp beraad en zwaar overleg heeft de spelleiding unaniem besloten dat de wedstrijden van de de Grootjes als verloren wedstrijden moeten worden beschouwd. Daardoor krijgen alle overige teams 3 winstpunten toebedeeld. Waarvan akte, met warme groet.

Volgens het poldermodel kwam het tijdstip van onze wedstrijd tot stand, Carry wilde om 5 uur, Jos en ik om 4 uur. Dick hakte de knoop door en bepaalde: half vijf.
En dat was maar goed ook, want om 4uur kwam het water nog met bakken uit de lucht.
Een half uurtje later was alles weer pais en vree, wat het weer betreft.
De beide partijen spraken elkaar vriendelijk aan, denkend aan de tijd na deze wedstrijd, we blijven toch buren. Dus werden er geen eigen glazen ingegooid.
Carry en ik gooien een bal om te kijken wie er mocht beginnen. Carry, overduidelijk.
Dick was goed op weg ook dankzij Carry de 'wegbereider'. Het ging redelijk gelijk op, zeker dankzij de trouwe schare fans. Piet, Annemarie (Maarten was nog 'on duty'), Martin en Hilda en Lia die mij iets te onpartijdig was. Werner Jan die het internationale wedstrijdreglement nog uitvoerig had bestudeerd, wilde daar wel even een boompje over opzetten. Het blijkt dat bijna iedereen het had bestudeerd, maar de meeste hebben toch moeite met het feit dat onze jeu de boule baan een bak is, hoe vertaal je dat naar de reglementen?
De baan was 'langzaam', het was natuurlijk nat. We hadden moeite om de ballen goed te laten rollen. Dat kostte wel een paar rondjes werpen. Jos, die het vaak goed gebruikt maakt van de hele baan, had het het eerste door en kon goed positioneren. Maar het lijkt wel of de baan steeds hobbeliger wordt, of zeg ik dit alleen maar omdat we op dat moment achter staan?
Langzaam werd het drukker met de fans, Maarten had de laptop dichtgeklapt en Niels meegenomen. En halverwege de wedstrijd kwam er hoog bezoek uit Griekenland, maar onder dat veel te bruine laagje bleek het te gaan om Marian en Sjoerd, even werd de aandacht verdeeld tussen de wedstrijd en de vakantieverhalen. Roderick, moe van het lange wachten op (de bagage van) zijn schoonouders, moedigde ook beide partijen aan.
Misschien kwam het hierdoor, of kwam het door mijn nieuwe bril? Het ging goed, onze ballen vielen goed en die van Carry en Dick minder goed. 13 - 5. Carry gebruikte de woorden die ik eerder ook heb gebruikt "Wij zijn wel goed, maar de rest is zoveel beter geworden" Ik heb met Carry en Dick te doen, maar Jos en ik zijn blij : eindelijk hebben we een wedstrijd gewonnen.
Tot snel, Randal.

Klokslag 5 uur en Werner-Jan, Anthony en Piet waren present. Loek liet nog even op zich wachten, maar arriveerde toch ook snel daarna. Er was weer aardig wat publiek.

Onze vaste supporters: Hilda & Martin, Carry & Dick en Lia kwamen tegelijkertijd aanlopen. Even later arriveerden ook Jos, Joke en Annemarie.

Anthony probeerde vooraf de tegenpartij van hun stuk te brengen door een foto te laten zien van een vrouw met hond, met daarbij de vraag of het een labrador of een golden retriever was?? Ik heb de foto ook gezien en ik kan u zeggen dat mijn blik in 1e instantie naar iets heel anders dan de betreffende hond werd getrokken... 😱

De heren begonnen direct aan de wedstrijd. Niet eerst de spieren warm maken, gevoel van de bal krijgen. Nee gelijk de strijd met elkaar aangaan. Werner-Jan & Anthony namen al snel een lichte voorsprong, die vervolgens weer ingehaald werd door Piet & Loek. De heren waren behoorlijk aan elkaar gewaagd. Piet moest nog even wennen aan de vochtige baan. Zijn mooie boogballen vielen in het begin dood, maar hij herstelde zich snel en gooide heel strategisch de bal precies voor de but, zodat de but niet meer zichtbaar was voor de tegenpartij. Maar Anthony's trainingskamp met de Drentse schapen heeft duidelijk vruchten afgeworpen, want hij was behoorlijk op dreef met worpen waarbij hij de but meenam. Loek had daar vaak wel een goed antwoord op en wist dan nét zijn bal dichterbij de but te plaatsen. Zo was het vaak stuivertje wisselen. Randal had intussen ook op de Bunnik-side plaatsgenomen. Na een dag hard werken wil je graag wat ontspanning en waar kan dat beter dan op onze eigen jeu-de-boulesbaan! Anthony gooide weer een mooi onderhandse bal die de but meenam. Dit keer kwam de but net naast de linkerrand te liggen. Een bal van Werner-Jan lag ernaast. Piet gooit, de bal raakt de linkerrand, ketst vervolgens tegen die van Werner-Jan... Tja, wat zal ik zeggen... Geen Sjoerd, geen Maarten ! Waar zijn de scheidsrechters als je ze nodig hebt ?!?!

Regel: een bal die de rand van de jeu de boule-baan raakt is uit. Dat is duidelijk en daar was geen discussie over

Maar: de bal die de rand raakte, ketste daarna tegen de bal van Werner-Jan (die naast de but lag) Hoe gaan we daarmee om ???

Even leek het erop alsof er kou in de lucht van de Corn. Van Sandelaan kwam. Een felle discussie ontstond. Maar zoals we allemaal gewend zijn in onze laan, werd ook dit probleem uiteindelijk democratisch en in alle redelijkheid opgelost. Beide partijen namen de ballen weer ter hand. En uiteindelijk was dit in het voordeel van Loek&Piet. Jaap en Wil kwamen ook kijken. Na eerst een wespennest in de tuin te hebben aangepakt, waren deze gebruinde pensionado's op de fiets naar Nieuwegein geweest, maar zij wilden natuurlijk deze titanenstrijd niet missen ! De jeu-de-boules-wedstrijd ging verder.
Helaas maakten Anthony en Werner-Jan een tactische fout. Het is ook lastig voor Werner-Jan met al die wisselende contacten in zijn team! Zijn schoonveeg-geluks-hemdje heeft hem dit keer niet geholpen. Werner-Jan en Anthony probeerden de liggende bal van Piet weg te ketsen, zonder te verdedigen. Anthony's woorden daarbij waren: "De dood of de gladiolen"
Dat werd dus de dood... De strijd werd uiteindelijk met 13-9 door Piet & Loek gewonnen. 

Fake News en ramptoerisme

Mijn vorige stukje schrijven heeft er voor gezorgd dat een nieuw gezichten bij de wedstrijd van afgelopen zaterdag verscheen. Ongetwijfeld nieuwsgierig naar het vooral psychische geweld dat zich in en om de jeu de boulesbaan afspeelt, de treurnis van de verliezers, de ellende van de losers tegenover de euforie van de overwinnaars, verscheen daar ineens onze laanramptoerist Lisette. De gewone wedstrijden waren haar te min, te vervelend, te saai. Lisette is meer van de sensatie. Een spel waarbij tactiek en techniek hand in hand gaan en waar je bij moet nadenken is haar te ingewikkeld. Lisette ziet een toekomst voor de baan als beperkt voetbalveldje voor deelnemers met bijvoorbeeld de slecht ter been zijnde laanbewoners. Een badmintonperkje met softe shuttles waarmee op de maat van muziek over en weer geslagen kan worden. Of een alternatief dansvloertje voor het oefenen van vreemdsoortige danspasjes. Het zal haar dan ook wel weer tegengevallen zijn, deze middag. Gelukkig kon zij zich nog wel bezighouden met het bestuderen van de verschillende werptechnieken.

Het wordt nu toch onderhand wel duidelijk dat mijn eerdere stellingname over Hilda en Martin door meerderen gedeeld zou moeten worden, dat de publieke opinie in deze kwestie nu toch aan het veranderen is.

In de wedstrijd tegen de IJsselingetjes waren zij in het begin direct scherp en gooiden ze, gelijk aan hun eerder gespeelde wedstrijd, de ballen weer om de oren van de tegenstanders. Maar toen kwam er een ommekeer in het spel. De IJsselingetjes liepen zelfs uit. De scherpte leek bij Hilda en Martin even weg, de pesterige ballen bleven uit. De precisie was vervlogen, zo leek het. De IJsselingetjes kwamen zelfs voor te staan en konden tot 11 punten komen. Men zag de hoop in de ogen van deze krasse oudjes op een onverwachte overwinning opgloeien. Maar zie daar de doortraptheid van de bewoners van het Witte Huis van de van Sandelaan. In de laatste beurt lieten zij de tegenstander zich doodgooien op de uitermate vervelend geplaatste but en met nog vijf ballen te gooien konden zij het spel weer volledig naar hun hand zetten. Met 13 voor Hilda en Martin ( de drie extra ballen tellen nu eenmaal niet mee) tegen 11 konden de IJsselingetjes weer naar huis, alwaar men Dick al spoedig op de kamer boven kon zien zitten. Daar waar anders de vrolijke dixieklanken naar buiten vloeien, zocht hij nu ongetwijfeld troost in een droevig jazznummer met zijn klarinet. Carry wierp zich vermoedelijk droefgeestig op de bank zittend op de cryptogrammen.

Het was wel Dick die opmerkzaam een nieuwe kijk bezorgde op de werkwijze van Hilda en Martin. Hilda en Martin wonen niet voor niets in het Witte Huis van de van Sandelaan. Het hele verhaal rond "visualiseren en in dromen vooraf beleven", het is allemaal bedrog. Fake news van de soort waar Trump jaloers op zou worden. Waarbij de ontkenning rondom de ontbossing van het oerwoud van Brazilië door de president Bolsonaro van dat land tot een stumperig lachertje wordt gedegradeerd. Niets meer dan een poging om de tegenstanders te beïnvloeden. Manipulatie van het zuiverste soort.

Nee, het zijn de door dit tweetal gebruikte ballen die het hier doen. Zogenaamd nog van de moeder van Martin geweest. Net als dat tweedehands autootje wat je koopt, maar waar de kilometerstand ernstig teruggedraaid is en dat door een groep jeugdigen in overmoedige toestand en beneveld door drugs als crossauto is gebruikt. En jij maar denken dat je "een goeie koop" hebt gedaan.

De ballen blijken niet fatsoenlijk te reageren op de magneetjes van Dick en Carry, zoals elke andere boulebal. Geprepareerde ballen zijn het. Dat kan niet anders. Een onderzoek waard, zo meen ik. Maar het zal wel weer als fake news worden afgedaan. Een onderzoek vervolgens als niet wetenschappelijk genoeg afgewimpeld.

Voorlopig maar even afstand nemen van dit hele gebeuren. En waar kan dat beter dan in Griekenland? Daar weet men niets over jeu de boules. Lekker in de schaduw, op een gezellig terrasje bij een kalm zeebriesje onder het genot van een Ouzootje met ijs een spelletje tric trac spelen. Niks geen stress of ergernis. Die Grieken zijn zo dom nog niet.

Yasses,

Laat ik beginnen met een kleine correctie op mijn vorige epistels. Daarin noemde ik Hilda en Martin bijvoorbeeld een sympathiek tweetal. Ik moet mijn standpunt in deze herzien.Niets sympathieks aan. Vervelende mensen zijn het. Een naar slag mensen. Geen greintje mededogen ook. Harteloze types. Visualiseren anderen de put in. Dromen zich zodanig naar een wedstrijd, dat anderen er een nachtmerrie aan overhouden. Stiekemerds ook, die volgens Jaap van der Plas (en die kan het weten, want die woont er vlak bij) 's avonds laat dan wel 's nachts oefenen in de tuin, terwijl ze als pensionado's toch ook overdag tijd zat hebben. En maar doen of het ze allemaal niet zo interesseert. Houd ze in de gaten!En had ik het wel eens over een onpartijdige scheidsrechter? Ik was ziende blind!Ik heb nog niet eerder een scheidsrechter zo ongegeneerd breed zien lachen wanneer een partij punten scoorden ten koste van een andere partij. Bij elk punt van onze tegenstanders liep het kwijl haast langs de wangen van genot, glinsterden de ogen als kreeg hij als enige in de laan een miljoen aangeboden via de postcodeloterij. Een schaterlach werd nog net vanwege een minimaal restje fatsoen ingehouden. Maar wel stokende opmerking plaatsend over "hoe de stand er zo meteen uit zou gaan zien". Opvallend ook dat er nauwelijks een touwtje bij moest komen. Alles op het blote oog beoordeeld. Matchfixing, zo vermoed ik. Hij genoot niet zozeer van de wedstrijd als wel van het verlies van Marian en ondergetekende. Mijn scheids was het niet.En dan de baan, die deugde ook niet. Was een dag voor deze wedstrijd opnieuw geprepareerd door......de scheidsrechter. Matchfixing in het kwadraat. Nee, een middag om snel te vergeten.Heb ik het eerder over een gezellige buurt gehad, met prettige buren? En harmonie en gezelligheid? Van gezamenlijkheid en een positief laangevoel?Ik moet een moment van waanzin hebben gehad! Amentia in extreme vorm. Het ontbrak nog net aan een in bloed gedrenkt spandoek met de tekst "maak ze af!". Zelfs de laanoudste, door ons toch altijd met respect, zorgzaam en liefdevol behandeld, was tegen ons en juichte bij elk punt van onze tegenstanders. Deze scoorden dan ook kwistig. De ene mooie worp volgde op de andere. Lag Marian of ondergetekende eens een enkele keer mooi, dan werd de bal meedogenloos weggeketst of gooiden zij toch nog net weer iets beter. Punt na punt scoorden zij.  Zoals gezegd, niks sympathieks aan. Terwijl ondergetekende toch nog netjes een eigen liggende bal weg kaatste ten voordele van de tegenstanders. Zo kan het dus ook!Wij streden met twee tegen dertien tegenstanders, tegen tegenstanders die gesteund werden door de Bunnikside van de van Sandelaan, tegen opponenten die de hooligans van Odijk achter zich geschaard wisten, dat was wel duidelijk. Met in een halfuur tijd 13 tegenpunten en 2 punten voor als droevig resultaat. In de sfeer zoals beschreven, leek het op de dood van "Wild Bill" Hickok, een legendarische persoonlijkheid uit de tijd van het Wilde Westen die tijdens een spelletje (pokeren in dit geval) laf in de rug werd geschoten. Toevallig ook op 2 augustus (1876). Ik bedoel maar....Het kan natuurlijk ook zo zijn dat ondergetekende gewoon slecht tegen zijn verlies kan.Of, ook een mogelijkheid, dat Hilda en Martin gewoon heel goed gooiden en scherp waren, met de ballen toverden en dat wij, Marian en ondergetekende, een zeer slechte dag hadden en waardeloze ballen wierpen. Maar toch, dat van de buren.....het voelt niet goed. Ik ga er dan ook geen stukje over schrijven. Wel over de wedstrijd die daarna gespeeld werd.Want na deze snel te vergeten wedstrijd kwam het optreden van Tosca en Werner Jan tegen de van der Plasjes.De van der Plasjes betraden het speelveld meer dan licht gebruind met het geruststellende idee dat zij niet méér konden verliezen dan vorig jaar.Tosca betrad het speelveld niet. Zij stond ergens in een file. Met Anthony in een onmogelijke  achterwacht ergens in de Drentse bossen werd na een telefonisch onderhoud en met goedkeuring van het andere team een enthousiaste Annemarie als stand-in gevraagd.Deze wedstrijd was meer dan het aanzien waard. Dit ontplooide zich weer tot een topper waarin het publiek zich (nu geheel onpartijdig) volledig kon vermaken aan het spel. En wat voor een spel.Ballen lagen soms meters van de but, maar dan wel zo dat ongeveer bij elke worp het touwtje moest beslissen wie door moest gaan met gooien. Dan weer groepeerden de ballen zich rond de but als jonge eendjes rond de moeder eend in de vijver in de achtertuin van Lia en Randal en leek iedere bal aangetrokken door zijn/ haar voorganger. Vaak met als resultaat dat ook dan het touwtje uitsluitsel moest geven. De leiding in het spel werd afwisselend genomen. Het werd een demonstratie van een vier sterren jeu de boules. Bouwde een team met fraaie worpen een voorsprong op, dan werd deze toch ook weer op soms magische wijze, met juweeltjes van worpen teniet gedaan hetgeen uiteindelijk resulteerde in een spannende 12 tegen 12 op het scorebord. De laatste beurt werd beslissend en werd op het scherpst van de snede gespeeld. Jaap mocht de but gooien. De instructies van Wil waren duidelijk, hoewel Jaap nog wel even een korte discussie aandurfde. Niet te ver weg. Wil had het terrein al wel in beeld en wist waar de moeilijke plekken zaten.Tosca was inmiddels gearriveerd. Met gezamenlijke instemming bleef Annemarie speelpartner van Werner Jan gedurende de rest van de partij. Sportief van de van der Plasjes, want Annemarie was tot dan toe goed op dreef. Jaap Gooide de but volgens instructie. De bal van Wil kwam en lag, de bal van Werner Jan lag vervolgens, et cetera et cetera, de spelers wisselden elkaar keurig af, maar aan het eind gooide Jaap toch met een prachtige worp de bal zeer scherp op de but. Hij lag. Annemarie had nog drie ballen te gooien. De eerste haalde de but noch andere ballen bij lange na niet. De tweede bal werd was beter, maar nog steeds niet goed genoeg. Nog één bal te gaan. Jaap en Wil wisten niet wat ze overkwam. Zouden zij deze wedstrijd dan gaan winnen? Zou hun reputatie eindelijk veranderen door hun ferme optreden deze wedstrijd? Annemarie gooide. Als door een wonder rolde deze bal naar de but en dwong zich tussen de liggende bal en de but in. Winnaars Werner Jan en Annemarie (alias Tosca). Beide partijen konden terugkijken op een mooie evenwichtige wedstrijd, de van der Plasjes zijn in vorm en zullen ongetwijfeld nog gaan scoren dit seizoen. Maar de punten nu gaan naar Werner Jan en Tosca.Het kan zijn dat het verslag van deze laatste partij niet geheel overeen komt met hoe de wedstrijd in het echt verlopen is. Ondergetekende was niet helemaal scherp meer. Ik zal u niet vermoeien met de redenen daarvan.Zaterdag spelen Hilda en Martin, u weet wel, tegen de veteranen Dick en Carry. De wedstrijd staat gepland om 14.00 uur.

Als altijd toch, ondanks vandaag, een warme groet

Het was een bijzondere maandagavond.

Het begon om 16.30 uur met de ingeplande wedstrijd tussen Carry en Dick tegen Marian en ondergetekende. Opnieuw een wedstrijd met trouw publiek.

De strijd ontwikkelde zich langzaam in het voordeel van de laatstgenoemde partij. Ondergetekende gaf weliswaar een paar keer achter elkaar een winnende punt uit handen door op het laatste moment in de beurt een eigen liggende bal weg te ketsen in het voordeel van de tegenpartij. Deze nonchalance werd door de twee toch doorgewinterde boulers Carry en Dick onvoldoende gewaardeerd noch benut. Daarbij waren de ballen van Marian ongenadig scherp met als gevolg dat Marian en ondergetekende langzaam puntjes sprokkelend naar een overwinning konden kruipen. Na ruim 50 minuten spelen werd met een laatste goedgeplaatste bal de 13 punten voor Marian en ondergetekende door de altijd weer objectieve scheids op het scorebord gezet.

Een aantal aanwezigen ging vervolgens snel in de keuken aan de gang, er stond al weer snel een volgende partij in de planning, Jos en Randal tegen Annemarie en Maarten, maar een aantal kwam toch ook nog even bij elkaar om gezellig gezamenlijk een drankje te nuttigen. Opvallend daarbij was het alcoholvrije biertje van Randal. Zijn intenties waren duidelijk; hij ging voor de winst. Jammer dat zij medespeelster, Jos, zich de wijn wel goed liet welgevallen, hetgeen toch de indruk wekt dat dit team nog niet echt een gezamenlijk doel nastreeft. Dit ondanks de vele besprekingen en overlegmomenten.

Er was nog even tijd voor een snelle hap maar daarna was het al weer gauw richting boulesbaan.

Nog voor dat de strijdende teams richting baan kwamen zat Werner Jan al weer op het bankje. Vermoedelijk hingen de slierten spaghetti nog ergens tussen keel en darmen, maar hij zat goedgemutst op het bankje te wachten. Dit zou weer een mooie partij moeten worden. De altijd stabiel spelende Annemarie en Maarten tegen Jos en Randal, die de vorige wedstrijd een wereldpartij hadden gespeeld. Helaas was de spanning dit keer niet ondraagbaar groot, Jos en Randal konden het niveau van de vorige wedstrijd bij lange na niet benaderen.

Het lukte Randal nog wel een keer om de boule recht op het butje te spelen, waardoor de but opnieuw ingegraven bleef liggen, maar dit keer waren het vooral de ballen van de tegenstanders die daarna de weg naar dit plekje vonden. Jos en Randal zullen terug moeten naar de tekentafel, opnieuw de vergaderingen met het ondersteunende team bij de belastingdienst moeten gaan benutten voor nieuwe impulsen. De spanningsboog is nog te kort, de focus te snel afwezig, de belasting te snel te hoog. Beter is het misschien nog om veel te gaan oefenen, praktisch bezig gaan, gooien met die ballen. Er ligt in ieder geval nog een grote uitdaging voor dit team. De 13 - 04 is verwerkt in het schema op de site.

Piet en Loek hadden eveneens de intentie om te winnen. Dit bleek uit het feit dat zij het zich permitteerden om de tegenstander ruim een kwartier te laten wachten, want zij wilden eerst nog ingooien. Hilda en Martin lieten zich niet intimideren en wachtten mild geduldig tot de twee bekerhouders klaar waren. Uiteindelijk kon de wedstrijd dan toch van start gaan. De verwachtingen van het publiek waren opnieuw hooggespannen. De winnaars van vorig jaar waren standaard goed. Maar ook Hilda en Martin hadden in de vorige partij laten zien hoe scherp zij konden spelen. Helaas, de scherpte wilde zich ook bij dit verder toch sympathieke tweetal niet opnieuw manifesteren. De door Martin uitgesproken hoop dat Piet en Loek bij het ingooien alle goede ballen hadden verbruikt bleek ijdel. Hilda en Martin kregen niet de gelegenheid om in het spel te komen. De 13 punten voor Piet en stonden al snel op het bord. Hilda en Martin waren slechts in staat tot 1 uitermate mager tegenpunt.

Marian wilde profiteren van de mentale klap die Jos en Randal hadden geïncasseerd en daagde het team uit om gelijk nog een wedstrijd te spelen. Duidelijk nog niet goed bij de les en nog volop in de verwerking van het verlies van de vorige partij accepteerden deze twee de uitdaging en zo kon er deze maandagavond nog een wedstrijd aanschouwd worden. Nadat er eerste voor diegenen die dat wenste voor een kopje thee of koffie was gezorgd kon deze wedstrijd van start. Fijn dat John en Riet ook even aangeschoven om de reuring van dat moment mee te beleven.

Het leek erop dat het alcoholvrij drinken van Randal niet het gewenste effect had, maar dat het wijntje van Jos inmiddels begon te werken. Haar worpen werden losser en soepeler en de ballen vielen beter uit de hand, rolden consequenter richting but dan in de vorige partij. Marian en ondergetekende hadden, anders dan bedacht, weldegelijk tegenstand te overwinnen. Maar dat laatste gebeurde wel.

Uiteindelijk kwam de teller op 13 punten voor Marian en Sjoerd te staan 6 punten voor Jos en Randal. De inschatting van Marian op een kans vol partijtje voor ons bleek juist te zijn geweest. De sfeer rond de wedstrijden was als vanouds goed. Er werd gezellig bij gekletst en na beschouwd.

Al met al een bijzondere maandagavond in de van Sandelaan, hoewel Jos wel met een kater naar bed ging en die nacht wrokkig slecht heeft geslapen.

Warme groet,

Sjoerd

De wedstrijd nam, licht besprenkeld door een druilerig buitje, een aanvang.

Jos en Randal hadden zich eerst nog even warm gegooid, en stonden vol vertrouwen, zich gesteund voelend door de degelijke voorbereiding waarvoor deze hadden gekozen, te wachten. Nu zou blijken of al dat vergaderen met de collega's van Randal en het straatoverleg tussen Jos en Randal zou opleveren waar men hoopte. Hilda en Martin waren eerst nog bezig met het kiezen van de juiste hardware(combinaties van eigen ballen met geleende ballen en hoe deze verdeeld moesten worden en deze weer aangevuld met een rode but) alvorens zich te gaan bekommeren om de tegenstanders. Ter voorbereiding hebben deze twee het ook niet op het toeval laten aankomen. Martin is begonnen met het vooraf visualiseren van de wedstrijden. Ook in zijn slaap is hij met de competitie bezig. Daarbij vliegt hij niet in zijn dromen (zoals Maria en Loek), maar speelt hij felle jeu de boulewedstrijden. Misschien is het een goed idee om Randal te vragen of Martin de set voor een virtual reality game mag lenen. Zowel Jos en Randal als Hilda en Martin kunnen dan misschien wel overkomen komen over als gemoedelijke types die zich niet druk maken over winnen of verliezen bij een spelletje boules. Toch moet gezegd dat in deze wedstrijd voor het eerst in deze competitie soms de agressie naar de scheidsrechters toe opspeelde. Dit terwijl de twee scheidsrechters toch degelijk en ter goede trouw zich van hun taak kweten. Het touwtje trekkend bij ook maar de minste onduidelijkheid, welluidend de situatie kenbaar makend. Eerlijk en oprecht onbevooroordeeld deden deze twee onberispelijke types hun werk. Het was het ongeduld van de spelers die het de toch zo gelouterde duo dwong af en toe in te grijpen. Tekenend voor de strijdlust die bij beide teams weldegelijk aanwezig was. Er werd dan ook wel een en ander aan spelkwaliteit uit de kast getrokken om een voor het publiek zeer aantrekkelijk schouwspel te verwezenlijken. Het begon gelijk met het zetten van de toon doordat Hilda en Martin in de tweede beurt al een fraaie vierpunter scoorden. Maar Jos en Randal, die dit scenario in de voorbereidende besprekingen natuurlijk al als optie hadden meegenomen, liepen deze gestaag en vermoedelijk geheel volgens doorgesproken tactiek weer in. En toen ontspon zich een strijd vol tactisch vernuft en technische hoogstandjes, waarbij dit keer vooral de rode but het moest ontgelden. Er ontvouwde zich een spelverloop dat zelfs de van Gaaltjes van de van Sandelaan niet hadden kunnen voorzien. Randal wierp met verve ballen met fraaie bogen boven op de but zodat deze in de toch uitermate harde baan werd ingegraven. Hilda en Martin wierpen ondoorgrondelijke ballen die de but op wonderbaarlijke wijze van de linker kant van de baan naar de rechterzijde of van voor naar achteren verplaatste, soms een speelbal van de but afstootte of juist wonderbaarlijk naar de but toe leidde. Jos wierp ballen quasi nonchalant, alsof ze uit haar hand vielen, waarna deze verrassend rechtlijnig de baan oprolden, om zich vervolgens, door de but aangetrokken, aan de kleine rode bal vast te kleven. Ook nu werden soms winnende posities met laatste bal teniet gedaan door de but naar een bal van de tegenstander te ketsen of de bal van een tegenstander naar de but, waardoor de tegenpartij toch nog met een punt weer verder kon. Loekies kwamen ook nu weer niet voor. Men ging met elke bal tot het uiterste. Waar het publiek zich aan het begin van de wedstrijd nog liet afleiden door bijvoorbeeld de verschillende keukenraamtypes die in de van Sandelaan voorkomen en andere prietpraat zoals dat gevoerd kan worden in iedere willekeurige straat in Nederland, na korte tijd volgde een ieder vol enthousiasme en spanning volledig gefocust de wedstrijd tussen deze twee aan elkaar gewaagde partijen. Menig worp ging gepaard met een verbaasde en/of enthousiaste kreet vanuit het meelevende publiek. Dit was topboulen, boulen zoals boulen bedoeld is. Uiteindelijk konden Hilda en Martin, na een enerverende wedstrijd (die de tour de France van dit jaar doet verbleken tot een triest mislukt driewieler ritje tijdens een kinderfeestje, de finale van Wimbledon degradeert tot een wedstrijdje tussen twee beginnende tafeltennissers die zich verkeerd hebben ingeschreven en tot hun verbazing een tennisracket in hun handen geduwd hebben gekregen, de GP van Duitsland doet lijken op een uit de hand gelopen huifkarrentocht in Drenthe) hun eerste overwinning van dit seizoen noteren ten koste van Jos en Randal en stond er een toch verrassende eindstand 13 - 08 op het fraaie scorebord. Een en ander is weer verwerkt op de site. Daar kunt u zien dat Jos en Randal nu nog triest de laatste positie in de competitie delen met Carry en Dick. Maar dit gaat zeker snel veranderen. Jos en Randal hebben zich niet laten ontmoedigen en gaan aanstaande maandag om 19.30 uur de strijd aan met Annemarie en Maarten, nu nog lijstaanvoerders. Daarvoor zullen Marian en ondergetekende diezelfde maandag om 16.30 uur de degens kruisen met Carry en Dick. Piet heeft te kennen gegeven zich, na een periode even niet online te zijn geweest, spoedig weer op het strijdtoneel te laten zien en is zich aan het inlezen. Ook de van der Plasjes zijn weer in de laan gearriveerd. Wellicht dat we deze twee dus ook spoedig volledig uitgerust en ontspannen op de baan zullen treffen. Hilda en Martin hebben zich in overleg (dus niet gestolen, zo moet uitdrukkelijk worden gemeld) over de winnende balcombinaties ontfermd. Uitdagingen genoeg mogelijk. En de wedstrijd van vandaag bewijst maar weer dat ook naar een wedstrijd komen kijken leuk en spannend kan zijn.

Het was de dag van het hitterecord en dus was het ook om 20.30 uur nog zeer zeer warm. Niettemin kwam Tosca al 10 minuten voor de afgesproken tijd met de ballen aanlopen om zich warm te spelen voor de wedstrijd met Werner Jan tegen Marian en ondergetekende. Ongekend moedig was ook een groot deel van de laanbewoners die de verzengende hitte trotseerden om naar deze zweetpartij te komen kijken. 

Werner Jan en Tosca hadden voor de gelegenheid wel een koeltas met frisdrank bier (vreemd genoeg geen Warsteiner, een voorteken misschien?) en wijn meegenomen. Volgens planning kon de strijd dus een aanvang nemen. Het spelverloop was slechts in het begin even gelijk opgaand. Daarna begonnen Marian en ondergetekende puntjes bij elkaar te sprokkelen. En dus tijd voor een tactische manoeuvre van Werner Jan; een bier en rookpauze. Nu kennen we de truc. Deze had bij Carry en Dick inderdaad het voor Werner Jan en Anthony gewenste resultaat opgeleverd. Maar hier werd het team Marian en ondergetekende even onderschat. Een tegentactiek werd ingezet. Even meebewegen en dan toeslaan. De pauze was nog maar net ingezet of het voorstel kwam om toch maar weer door te gaan met het spel. Dit had met name Werner Jan niet zien aankomen. Het spel werd voortgezet, maar het was duidelijk dat Werner Jan van zijn stuk was gebracht. Waar Tosca de ballen nog aardig wist te groeperen (vaak wel met een linkse afwijking dus niet altijd het dichts bij de but, maar wel stabiel spelend dus) wilde het met Werner Jan niet lukken. Met name zijn befaamde wegketsballen wilden niet goed uit de verf komen, met als gevolg ruimte voor de tegenstanders om te scoren. Deze lieten dit niet onbenut. De tegentactiek bleek succesvol. Eindstand 13 - 06 in het voordeel van Marian en ondergetekende. Werner Jan sprak zichzelf nog wel moed in door te stellen dat hij als enige tot nu toe (vorig seizoen) een 13 - 0 score heeft behaald. Aan de stand in de huidige competitie is weer een en ander veranderd. Ik ben zo vrij daarvoor naar de site te verwijzen. Opvallend feitje: er is gedurende deze competitie nog geen gebruik gemaakt van een Loekie. Naast het gebruik van de jeu de boulebaan is het doel van deze competitie ook en misschien nog wel meer de ontmoeting. Welnu dat is deze warme dag ook zeer zeker geslaagd geweest. Het toch wel verrassend ruim aanwezige publiek en de spelers bleven in eerste instantie nog gezellig bij de bak kletsen. Tosca verdeelde wijn, Werner Jan bier en frisdrank. Daarna ging een overblijvend gezelschap nog verder aan de borrel in de nieuw vormgegeven achtertuin van Lia en Randal. Aldaar werd de wereldproblematiek en de bizarre hoofdrolspelers daarin, de onuitvoerbaarheid van echt communisme, het waanzinnige systeem van de Amerikaanse verkiezingsrituelen en het wolvengedrag van de mens in algemene zin besproken en werd een eerste voorzichtige aanzet gegeven tot de vorming van een schaduwkabinet, bestaande uit de aanwezige laangenoten. Het ruimtestation ISS werd gevolgd en toegezwaaid. De problematiek rond het al dan niet kappen van een te grote wilg werd uitvoerig uit de doeken gedaan. Loek en Marian hebben afgesproken elkaar 's nachts in hun dromen al vliegend door de lucht op te gaan zoeken. Er was wijn, er was bier, het was nog een gezellige avond/ nacht. Jos en Randal komen beide uit een cultuur van overleggen, wikken en wegen en ontpoppen zich zo langzaam tot de Louis en Louise van Gaal van de van Sandelaan. Daarbij zal Randal nog eens extra gebruik hebben gemaakt van zijn coaches op de werkvloer. Ongetwijfeld zijn speltactieken en de volgorde waarin de tegenstanders moeten worden uitgedaagd uitvoerig besproken. Welnu, er is een knoop doorgehakt. Zij hebben besloten om Hilda en Martin uit te nodigen voor een wedstrijd. Deze wedstrijd zal plaatsvinden op Zondag om 13.30 uur. Opnieuw een mooie gelegenheid om elkaar te ontmoeten.

Het beloven zeer warme dagen te worden. Het hitteplan is weer uit de ladekast te voorschijn getoverd en Nederland bereidt zich voor op tropische sferen. Het is op dit soort momenten dat Werner Jan en Tosca hun slag denken te slaan. Deze koelbloedige types leven op bij temperaturen van Griekse aard en dus dagen zij juist op dit soort dagen de tegenstanders uit. Wener Jan is zijn nieuwe ballen al aan het warmen in de zon.  Het toeval wil dat Marian en ondergetekende zich weer op moeten gaan maken voor een kort verblijf in Griekenland en dan is dit een mooie voorbereiding. Dus nemen wij de uitdaging aan. Zoals het er nu voorstaat wordt er donderdagavond, als de hitte enigszins bekoeld is, een wedstrijd gespeeld. Voorlopige planning 20.30 uur, maar de tijd is aan te passen aan de warmte en aan de voorraad bier van Werner Jan (Warsteiner vormt een voorwaardelijk onderdeel van zijn persoonlijke hitteplan). Het belooft een verhitte partij te worden.

Yássas 

Het miezerde en het was grijs buiten. Buienalarm voorspelde met langgerekte pieken een aantal stevig buien. Het zou niet lang duren of Zeus zou zijn schicht door het luchtruim laten flitsen en met gerommel en geroffel zijn macht tentoonspreiden. Dan moet je een diehard zijn wil je gaan boulen. Annemarie en Maarten en Hilda en Martin hadden een speelafspraak en vallen onder de categorie diehards. En dus gingen deze Bruce Willissen van de van Sandelaan de strijd met elkaar aan. Ondergetekende liet zich ook niet kennen en stond als enige toeschouwer te schuilen onder de boom bij de bankjes. Niet als enige toeschouwer. Hier moet ik mijzelf corrigeren. Marian kwam kort na aanvang van de wedstrijd gewapend met een plu ook kijken. Over diehards gesproken. Maar het kan ook anders.Carry had op nummer 19 haar eigen skybox ingericht en aanschouwde van afstand warm en droog en vrolijk wuivend als hare majesteit de koningin het hele gebeuren. Hoewel de spelers moedig aanvingen was de druk van de opkomende regenbuien toch groot. Er werd snel gespeeld. Te snel voor sommigen die daardoor niet goed in de wedstrijd kwamen. Maarten heeft geen warming up nodig en gooit stabiel goed de ballen bij de but. Maar dit was anders voor de overige spelers in het veld. Annemarie wierp rustig, maar vooral verdedigend. De pesterige ballen die zij anders nog wel eens wil gooien en die een demotiverende werking op de tegenstanders beogen, bleven nu uit. Martin en Hilda gooiden al wel gericht, maar de venijnige scherpte die anders nog wel eens te voorschijn komt ontbrak dit keer. Kiezels lagen in de weg, of de verkeerde ballen van de tegenstanders, waardoor de bal die weggeketst moest worden hardnekkig bleef liggen. Men kreeg de tijd niet om in het spel te komen. Na vier of vijf beurten en een kwartier spelen was het gebeurd met de koopman en konden Hilda en Martin met een stevig verlies aan hun broek troost en de droge warmte van thuis op gaan zoeken. Maarten en Annemarie konden met een eindstand van 13 - 1 en dus 3 winstpunten op zak in een goede stemming de boodschappen gaan doen. Er is weer een nieuwe tussenstand. Op de site treft u het overzicht. 

Ik wens u een prettige dag. Mogen de weergoden met u zijn, bij Jupiter.

Morgen 50 jaar geleden zette Armstrong de Eagle op de maan. Een dag later, 21 juli 1969, zette hij zelf voet op de maan. Een kleine stap maar toch een hele grote stap, zo verklaarde hij in een fraaie volzin. Een kwartier later volgde Aldrin terwijl Collins het geheel van een afstandje in de Columbia aanschouwde.  De stap naar een tegenstander toe om deze uit te dagen voor een wedstrijd in onze CdPdvS competitie blijkt voor velen toch ook een grote stap te zijn. Er zijn sinds de start 3 wedstrijden gespeeld. Maar gelukkig, er zijn moedige en enthousiaste laanbewoners. Morgen om 10.30 uur zullen Annemarie en Maarten de strijd aangaan met Hilda en Martin. Voor Annemarie en Maarten wordt dit al de derde wedstrijd (hiervoor 1 gewonnen en 1 verloren) Over enthousiasme gesproken. Hilda en Martin zijn wat behoudender, voor deze twee is het de start van het seizoen. Voor beide partijen geldt dat winst de motivatie een stevige boost zal geven. Of dit voldoende is om het spanningsniveau van de vorige wedstrijden te evenaren of wellicht te verbeteren zullen we morgen kunnen zien. Heeft u tijd en zin, kom kijken hoe de ballen van deze teams op de baan landen. Misschien volgen er na afloop van de wedstrijd nog wel mooie quotes van de betreffende spelers. Dat wilt u dan toch niet missen?

Gisteren is er opnieuw een wedstrijd gespeeld in de competitie om de CdPdvS 2019.  Anthony was vanuit het verre Drenthe overgekomen om naast Werner Jan de strijd aan te gaan tegen Carry en Dick. Via derden heb ik vernomen dat de wedstrijd in eerste instantie voor het duo Carry en Dick gunstig verliep, maar dat dit al snel veranderde in een vlotte score voor Werner Jan en Anthony. Het was duidelijk dat Werner Jan even moest wennen aan zijn nieuwe ballen, maar dat daarna vooral het weg ketsen van de ballen van tegenstanders zeer gedegen verliep. De tegenstander werd nog extra uit de concentratie gehaald door het (ongetwijfeld van te voren bedacht en geplande) tussendoor "even weg moeten" van Werner Jan om te helpen bij de buren. Het resultaat mag er voor Werner Jan en Anthony dan ook wel zijn. Carry en Dick bleken kansloos. 3 winstpunten voor Werner Jan en Anthony, 0 punten voor Carry en Dick. Met een overwinning van 14 tegen 8 hebben Werner Jan, Anthony en Tosca de koppositie in de competitie overgenomen. Voor de juiste stand en wedstrijduitslagen verwijs ik naar de site. Navraag en checken van de spelregels heeft overigens wel duidelijkheid gegeven over het scoreverloop van een wedstrijd. Bij 13 punten en geen ballen meer bij de tegenstander is het spel klaar. Een team kan dus in een wedstrijd niet meer dan 13 punten scoren. In het overzicht heb ik dan ook een eindstand van 13 tegen 8 genoteerd. Ik ben benieuwd naar de volgende uitdaging. Voorlopig staat er nog even niets op stapel.

In een eerder mail was een storende fout geslopen. Beloofd ipv belooft. Ik heb dit zelf vervolgens nog gecorrigeerd. Laat ik nu in de laatste mail opnieuw deze fout maken. Een ezel stoot zich in het algemeen geen twee keer aan dezelfde steen. Ik maak wel voor de tweede keer dezelfde fout, ergo...ik ben in ieder geval geen ezel. Een hele geruststelling. Maar ik ga er op letten dat ik belooft/ beloofd zal gaan schrijven waar dat moet. Dat is beloofd. De wedstrijd van komende donderdagmiddag blijft gewoon staan, Om 14.00 uur zullen degens gekruist gaan worden, Werner Jan en Anthony nemen het dan op tegen Carry en Dick. Of dit een spannende wedstrijd gaat worden? Ik kan niks beloven, maar ik denk het wel. Kom, indien u daartoe in de gelegenheid bent, gerust kijken.

Het zal niet zo gepland zijn. Sterker nog, beide teams hadden waarschijnlijk een heel ander spelverloop willen hebben. Het ene team zal een geheel ander verloop van de wedstrijd bedacht hebben dan het andere team, maar niet zoals het nu gegaan is.

Ondergetekende is er wel blij mee. Het bespaart ondergetekende voor de verslaglegging namelijk veel werk. De wedstrijd leek (geheel in stijl van de NPO in het zomerseizoen) een volledige herhaling van de eerste wedstrijd van dit seizoen te zijn. Neem het verslag van de vorige wedstrijd, verander de namen van Sjoerd en Marian in Maarten en Annemarie en de namen van Maarten en Annemarie in dat verslag worden vervolgens vervangen door de namen van Piet en Loek en zie daar, het wedstrijdverslag van deze wedstrijd is gereed. Opnieuw dus een finale waardig strijd met alle bijbehorende spanning en wendingen in het spel.

De inzet van extra publiek door Piet (kleinkinderen) heeft niet mogen baten. De strenge hantering van de spelregels door Loek heeft niet mogen baten. De eerste wedstrijd van de bekerhouders eindigt voor hun in een overigens waardig verlies. Annemarie en Maarten hebben hun kater van de vorige wedstrijd weg kunnen werken. De stand is inmiddels op de site gepubliceerd. Blijft de oproep van Werner Jan en Anthony.

Dwingen de nieuwe ballen van Werner Jan nu al zoveel respect af dat er voor donderdagmiddag geen tegenstander te vinden is? We wachten het af. Eerst maar de voetballende dames aanmoedigen.

Prettige wedstrijd toegewenst,

Zaterdag 6 juli, 10.30 uur.

In een ontspannen sfeer stonden de twee teams klaar om de eerste wedstrijd van de competitie van dit jaar te gaan spelen. Het zou een finale waardige wedstrijd worden op een harde en gortdroge baan.

In het kort het spelverloop. Het begint heel even in een gelijk opgaande strijd. Dan nemen Marian en ondergetekende een lichte voorsprong. Deze weten ze slechts kort vast te houden. Annemarie en Maarten komen gestaag terug waarna zij rap de wedstrijd in een ander daglicht stellen. Zij nemen een zeer ruime voorsprong. De twaalf staat al prangend op het scorebord. De voorsprong is gelijk fors. Het lijkt een korte wedstrijdochtend te gaan worden. Publiek pakt de tassen al weer om richting koffie te gaan. Maar neen. Langzaam puntje voor puntje komen Marian en ondergetekende weer naderbij, de spanning stijgt met iedere worp. Regelmatig moet het touwtje erbij gehaald worden om de best liggende bal te bepalen. Dan komt het moment dat het scorebord de stand twaalf - twaalf aangeeft. Beide teams staan nu helemaal strak en op scherp. Nu gaat het erom. Marian mag de but gooien en daarna de eerste bal werpen. Haar dan briljante eerste worp doet Annemarie en Maarten vervolgens de das om. Zij gooien zich dood op de vlak voor de but liggende bal van Marian. Met nog vijf speelballen in de hand wordt de eindstand 12 - 13 genoteerd in het voordeel van Marian en ondergetekende. Morgen mogen Annemarie en Maarten opnieuw ten strijde. Om 15.00 uur treffen zij De bekerhouders. Er zal zich ongetwijfeld weer een spannende strijd ontplooien. Zullen Annemarie en Maarten in staat zijn zich te herpakken na vandaag en nu wel een overwinning kunnen opeisen? Morgen gaan we het meemaken. Voorlopig is de poleposition voor Marian en ondergetekende. Op de site is een en ander opgetekend en met een paar foto's in de fotogalerij vindt u een sfeerbeeld.

Het moet toch niet gekker worden. Er is nog niet eens plan klaar voor een nieuwe competitie of de eerste aanmelding van een team is al binnen. En niet zo maar een team, neen, gelijk een combi-team. Een team dat bestaat uit drie spelers die afwisselend in samenstelling afhankelijk van het moment zal deelnemen aan de competitie die nog niet bestaat, maar waarvan je wist dat die zou komen. Tosca, Werner Jan en Anthony hebben besloten de gelederen te sluiten en zich als een drie-eenheid te manifesteren. Zij hebben duidelijk de geest. De aanmelding kwam bij monde van Werner Jan op eerste pinksterdag. Noem dat nog maar toeval. Verder is het opvallend rustig aan het boulesfront. Lisette is nog bezig een keelontsteking te verwerken. Mogelijke oorzaak verkeerd stemgebruik? Ik zie Martin nog steeds in hardloopkledij passeren. Misschien moet Hilda toch meer de beuk erin gooien en hem op z'n minst tijdens het lopen wat gooibewegingen laten oefenen. Ook de van der Plasjes zijn opvallend stil. Zouden zij al bij Wilma op bezoek zijn geweest om de troostprijs van het vorig seizoen te innen? Het zou hun voetenwerk zeker ten goede komen. En over Wilma gesproken; is zij er dit jaar wel bij, samen met Wilma en/of een van de zonen? Heeft Loek inspiratie op kunnen doen in de Baltische staten? Heeft Piet niet te veel lichamelijke klachten overgehouden aan het intensieve spitten bij de boulesbak? Het zijn openstaande vragen.  Maar Randal doet zeker mee. De groupies van hem bij de belastingdienst zijn inmiddels al bezig met het nadenken over de nodige steun voor Randal. Mocht uw aangifte wat later in behandeling zijn genomen, dan weet u waar het van komt. Verschillende vergadermomenten zijn al gewijd geweest aan het komende tornooi in de van Sandelaan. Men denkt nu, om hem meer te laten focussen, aan een rood (agressieve kleur) T-shirt voor het hele team met een belastingblauwe afbeelding van het hoofd van Randal tussen drie jeu de boulesballen en een butje. Over een bijpassende tekst zijn ze het nog niet eens. Als ik een kleine suggestie mag doen: "Randall, nothing but the BUT! Nu Werner Jan met zijn aanmelding de boel heeft geforceerd, moet het maar gelijk duidelijk worden. Hoe het eruit gaat zien, nog geen idee, maar als het aan mij en Werner Jan en Tosca en Anthony en Randal ligt, dan komt er weer een toernooi/ competitie (mits er voldoende aanmeldingen zijn). Vanaf nu zijn aanmeldingen weer welkom. Individueel of al per team. Dit kan via de mail: 3984kv@gmail.com Mocht het zo uitkomen, dan kan er nog een teamsamenstelling wijzigen, afhankelijk van de organisatievorm die dit jaar gekozen gaat worden.  En wilt u meedenken..... van harte uitgenodigd.

Baanbrekend nieuws.....het is nu definitief, de schoonmaakactie van de boulesbaan heeft de krant gehaald. Weliswaar de papieren uitgave van ons plaatselijk sufferdje "het Groentje", maar toch. Met dank aan Dick IJsseling die verantwoordelijk was voor de tekst en de foto. De van Sandelaan staat in de schijnwerpers van het nieuws. Maarten en Annemarie hadden dat al voorvoeld en waren snel na de grote schoonmaak al werpend op de baan te vinden. Die willen, dat is wel duidelijk, na de komende competitie natuurlijk als winnaars in het Groentje komen. Met foto als dat mogelijk is .En anders shopt Dick ze wel in een mooi plaatje ter meerdere eer en glorie van deze fanatiekelingen. Moeten ze wel de Piet en Loek verslaan, een boulende combinatie van de rattenvanger van Hamelen en Rosti Rostelli. Niet alleen de journaille van de gemeente Bunnik is geïnteresseerd in onze boules escapades in de van Sandelaan. Ik heb vernomen dat Randal op zijn werk een steunteam om zich heen heeft verzameld dat de verrichtingen van hem hier, zoals we dat mogen verwachten vanuit een instantie als de belastingdienst, nauwgezet volgt. Het gerucht gaat dat de Coupe de van Sande vanaf aanvang van een nieuwe competitie als vast agendapunt op de vergadering zal terugkomen. Men is nog op zoek naar een medewerker die filmbeelden kan maken die geanalyseerd kunnen worden teneinde Randal te kunnen voorzien van tips en trucs om het hem op deze wijze makkelijker te maken om hoger in de competitie te eindigen. Leuker kunnen ze het nu echt niet meer maken, Randals groupies. Over enthousiasme gesproken: "Harkende Hilda" is Martin aan het bewerken om het hardlopen in te ruilen voor werptrainingen. De overige laanbewoners zijn echter verdacht stil. Ikzelf ga een paar dagen naar het land waar het boulen tot volkssport nummer 1 is verheven, Frankrijk. Ik kan alleen maar rijker terugkomen, lijkt mij. Toekomstige tegenstanders, hoed u. 

De oproep om deel te nemen aan de "Boulesbak cleaning activity" is succesvol gebleken. Afgelopen donderdagavond al voor 19.30 uur trof ik de eerste laangenoot (Hilda) verwoed harkend in de bak. Piet, getriggerd door de tekst van de oproep, was eveneens al snel ter plaatse. Daarvoor heeft hij nog snel even de beker opgepoetst, naar zijn zeggen een wekelijks terugkerend klusje. Ik geloof hem. Ook Lia en Randal, Jos, Dick en Carry en Tosca alsmede Annemarie en Maarten en Loek verschenen, gewapend met tuinmaterialen ten tonele. Hilda betekent "strijd" en Hilda deed wat dat betreft haar naam alle eer aan. De koffiepauze was maar een hinderlijke onderbreking van het werk, zo vond deze jonge pensionado. Zij ging dan ook na dit verplichte intermezzo als eerste, met een al gauw rood en bezweet hoofd, weer de strijd aan met het onkruid in de bak. De professionele tv-tuinmannen zoals Rob Verlinden, Lodewijk Hoekstra of Tom Groot verbleken tot een stelletje bloemen aaiende softies ten opzichte van dit tuinbeest Hilda. Maar ook de rest van de groep was niet onverdienstelijk bezig. Loek vond tussendoor nog wel even tijd voor rondleidingen in zijn hof en verkocht aan geïnteresseerden informatie over bomen en planten. Uiteindelijk werd de baan na veel zweetwerk door de groep weer boulesklaar verklaard. Dick IJ heeft een en ander van de schoonmaakactie fototechnisch vastgelegd en inmiddels een stukje met afbeelding op de website van het Groentje geplaatst. https://bunniksnieuws.nl/ De baan lonkte nu, nodigde uit tot spelen, verleidde als een doorgewinterde en geroutineerde sirene de aanwezigen tot het spelen van een wedstrijd. Een verleiding die niet iedereen kon weerstaan en dus werden de boulesballen van de vliering gehaald en werd de eerste wedstrijd van dit seizoen diezelfde avond nog gespeeld. Annemarie en Randal durfde het op te nemen tegen Maarten en ondergetekende. Annemarie had haar aanwezigheid als vast publiek bij de wedstrijden van vorig seizoen niet onbenut gelaten. Zij had de technische hoogstandjes van de vele spelers van de vorige competitie in zich opgenomen, de tactische manoeuvres van een ieder samengenomen en dit leek niet zonder resultaat. Zij wierp scherpe ballen richting de but en probeerde met opmerkingen de tegenstanders tijdens dit toch geheel vriendschappelijke duel al te intimideren. Randal werd gedurende de wedstrijd steeds somberder. Zijn worpen wilde niet lukken. Ondergetekende is geen pocher, ik zal de uitslag van de wedstrijd dan ook onvermeld laten. Het organiserend klein comité heeft diezelfde avond in gezelschap van onze laanoudste nog tot in de kleine uurtjes de activiteit geëvalueerd. Toen bleek waarom Randal met het vorderen van de wedstrijd somberder werd. Vorig seizoen zijn de wedstrijdverslagen door zijn team in vergaderingen doorgenomen, (let op de belastingdienst kijkt dus met u mee) met als gevolg dat hij veel goede raad en tips van collegae heeft mogen ontvangen. Deze hebben duidelijk tot op heden nog niet het gewenste resultaat gehad, maar toch ook een warme groet voor de collegae van Randal. Volhouden! Laangenoten (en Anthony) , binnenkort krijgt u weer een uitnodiging om u aan te melden voor de competitie van 2019. Houd uw mail in de gaten. Warme groet, Sjoerd